Een na laatste voorstelling in Gent gezien, dus nog de moeite een recensie te schrijven? Nou gewoon, omdat ik ENORM onder de indruk was. Het is niet meer te zien en daardoor missen een heleboel mensen DE voorstelling van dit jaar! EN vooral missen ze Jacob Derwig. Ga alles zien waar deze acteur in staat, want we hebben een enorm talent in Nederland rondlopen. Voor ‘t ALLEREERST tranen in m’n ogen gehad tijdens een voorstelling. Chapeau!
En natruulijk de ongelooflijke regie van Theu Boermans. Wat een ode aan Shakespeare, zo egoloos.
Kortom: Bedankt.

Als Marco van Basten eens een slechte dag had, viel er altijd nog genoeg te genieten. Zo is het ook bij regisseur Dirk Tanghe. Als hij, zoals dit keer, eens niet zo op dreef is, moet je eigenlijk ook niet zo zeuren. Daarom gun ik het gebruik van video en muziek, dat wil zeggen het soms helse geluid, geweien. En vooruit, ook het acteren. Dat was in een enkel geval wel matig maar meestal prima. Aan de andere kant, ik kan er niet onder uit, meneer Shafter, en zijn lange stuk hebben mij dit keer toch vooral verveelde irriratie (over het allerminst geactualiseerde jaren zeventig gewauwel) plus een pijnlijk houten kont, bezorgd. Bij elkaar goed voor twee blikjes.

Oscar van Woensel oh oscar van woensel, need i say more. Tja misschien dat het wel erg opvallend was dat er alleen maar vrouwen op rij 1 zaten
verder een zeker aangename maar geen wereldvernieuwende Godot.

Een vol Pompoen-theater, stro op de toneelvloer, een deur en nog wat ouwe meuk. Op de een of andere manier waan ik me in Parijs, maar het is toch gewoon een voorstelling van nederlandse spelers en een nederlandse schrijver. Al is die vierhonderd jaar oude taal niet altijd woordelijk te volgen, het is een hele fijne voorstelling. Lekker simpel, lekker rauw, lekker direct op het publiek gespeeld, en veel lachen.

Nou nee. Naam lijkt heel wat, maar je vergist je als je denkt een voorstelling van een onontdekte New Brutalist te gaan zien. Cast lijkt heel wat maar weet ondanks hun enorme inzet niet boven het instant-gehalte uit te stijgen. En die Ola Falafel moet toch voorlopig geen theater meer gaan maken. Maak eens een leuke kleurplaat ofzo.

Mooie voorstelling. Goed geschreven. Vrouwen zijn erg sterk en ook de beide mannen zijn bijzonder! Ga die voorstelling zien. Ein-de-lijk een goede eindexamenvoorstelling van de Toneelschool Amsterdam!!

De eerste 5 minuten is het wennen, en zie ik teveel van haar personage uit ‘De Woudduivel’ doorschijnen, maar daarna is Carola Arons overweldigend geloofwaardig als 14-jarige puber. Ondersteund door weinig meer dan een cd van K’s Choice (gewei voor deze perfecte keus om de weltschmerz van pubermeisjes te illustreren!) en een videocamera ontvouwt zich het verhaal. Arons speelt prachtig, en kan in haar eentje de spanning goed vasthouden. Het verhaal is voorbij voor je er erg in hebt.

Erg goede voorstelling. Intiem ook, want je zit met zijn allen rond een groot kleed waarop de twee acteurs (Sara de Roo, Steven van Watermeulen) het hele stuk spelen. Ze spelen een beetje zichzelf, zijn ook acteurs en heten Steven en Sara. Dat maakt het angstaanjagend echt en ook het thema ‘exen die toch nog wel/niet van elkaar houden’ is heel dichtbij. Enige minpuntje was dat je het zelf ook erg heet krijgt onder die lampen, maar ja, dan maak je ook een keer door wat zij doormaken.

Een spetterende voorstelling. goed spel en mooi decor.
ik wil in de toekomst meer van deze acteurs zien.

Theaterseizoen 2001/2002 is het seizoen van regisseur Dirk Tanghe. Na zijn overrompelende Midsummernightsdream in de grote zaal regisseerde hij in het eigen (en sfeervolle) Paardenkathedraaltheater Peter Shaffers stuk uit de jaren 70.
Hoewel de opbouw van plotontwikeling in Shaffer’s tekst enigszins gedateerd is (min 1 gewei), werd door Tanghe’s regie (2 geweien), het virtuoze spel van Jeroen van Venrooij (Alan Strang; 1 gewei), Bas Keijzer (vader Strang; 1 gewei) en Louis van Beek (de psychiater; 1 gewei), en het geweldige toneel/videobeeld van Bart Clement (1 gewei), het een geweldige, twee en een half uur durende theaterervaring. Zorg dat je het niet mist!