“Waar gaan wij naartoe na onze dood?
Gaan we naar de Hades in een boot?”
Nee, natuurlijk niet. We gaan naar het mensenmuseum van Lotte van de Berg, de prachtige intieme voorstelling die momenteel en volgens mij enkel op Oerol speelt. Een voorstelling die de toeschouwers hoop geeft en ontroering.
Dat maak je niet vaak meer mee. Bijzonder, heel bijzonder!

Dit moet je zien. Een kruising tussen opererette en slapstick. Kan dat? Wel bij Oostpool, dat na een aarzelend begin van het nieuwe kunstenplan nu aardig begint warm te draaien, met deze voorstelling als eerste hoogtepunt.
Remco Melles en Freek Brom spelen op ontroerende wijze de intelligente en humoristische teksten van Peer Wittenbols, terwijl er door Willem Jan van Deuveren en Jacqueline Janssen de sterren van de hemel wordt gezongen. En dan heb ik het nog niet over het visuele vuurwerk gehad en de menigte die dolenthousiast als toegift het thema van de Parelvissers van Bizet meezong. Heel bijzonder kortom en nog totenmet 21 juli te bewonderen

Een mooie, grappige, spannende, onroerende locatievoorstelling in de openlucht. Dertig jongeren die zeer professioneel aan het werk zijn en waar het plezier vanaf spettert! Zeer de moeite waard om te gaan zien, al is het maar om de grootsheid van het decor en de sfeer van het met z’n allen buiten zijn.

Het is gelukt, de ‘Hamlet’ is inderdaad uitgevoerd. ‘k Vond het toch weinig, uh; wild en woest. OK, Müller er door, maar dat is vooral meer tekst. Veel mis-en-scene, vooral patronen. De tankconstructie was mooi en verrassend en het Toneelspelersscene idee is goed, ik dacht dat de hele voorstelling toen zou kantelen, maar het wordt niet helemaal doorgevoerd, jammer! Ik zag meer ideeën en geen één concequent doorgevoerd. Dat maakte het wat klootloos, terwijl je afstudeerd met een Hamlet! Trouwens, het decor leek verdacht veel op een ‘Antigone’ bij Theaterwetenschap van wat jaren geleden, weten Mirjam Boolsen en Martine van As daar niet meer van?

Verplichte kost.

De opening is prachtig en als het schapenvel naar beneden komt, wordt het helemaal spannend, maar daarna sjokt het geheel rustig twee uur en drie kwartier verder zonder pauze. Zeker om zelf in een Bakchische trance te komen, maar in een enorme bak als Carré zat dat er niet in. Ellenlange muziekstukken die heus wel korter mogen al komen die lui helemaal uit Syrie. En dan die ellenlange monologen waar (zoals bij Hollandia wel vaker het geval is) geen enkele zin normaal uitgesproken mag worden maar iedereen zijn teksten zo ex-pres-sief mogelijk zegt.
Behalve Aus Greidanus die dan ook een lichtpunt is en met zijn verschijning en subtiele tekstbehandeling in zijn eentje mysterieuzer en ongrijpbaarder is dan die hele Dionyssische bende bij mekaar. Voor hem een gewei dat hij moet delen met Paul Koek die ook fantastisch was om naar te kijken.

Dit verpletterende stuk heeft echt een enorme indruk op mij achtergelaten. Nog nooit was ik zo diep door een theatervoorstelling geraakt. De beelden, de paarden, de rollenverdeling… Prachtig! Alleen vond ik de geluiden erg akelig. Maar daardoor maakte het dan wel weer indruk. 3 geweien voor Louis van Beek, ik ben sinds gister fan! Hoop nog een keer te gaan, helaas is alles uitverkocht, het is echt de moeite waard om er zoals ik helemaal uit Zuid- Limburg te komen. Ik zou zelfs vanuit Australië komen om het nog een keer te zien!! Lap alle slechte recensies aan je laars en ga als je de kans krijgt erheen!
Hoop Louis van Beek ooit nog in een theaterproductie te mogen zien en Dirk Tanghe, ga zo door!
Neem mijn advies aan! Goed werk!

Nog nooit zo gelachen in het theater! De drie acteurs slagen er in om het eerste half uur pure slapstick neer te zetten, compleet met pruiken en talkpoeder. De ‘Paradoxe sur le comédien’ van Diderot wordt hier verbeeld zonder pretentie en met veel humor, maar tegelijk ontzettend raak. Wat moet het heerlijk zijn om in deze voorstelling mee te spelen.

Wat een prachtige voorstelling! Krachtig, humoristisch en geweldig overtuigend gespeeld. De Woudduivel is een voorstelling waarin het ongeluk van een groep mensen op zo’n mooie wijze wordt gebracht, dat je alleen daarvan al blij wordt. Vreemd genoeg was de tribune slechts half gevuld, zou iedereen deze voorstelling een paar jaar geleden al gezien hebben? Zo niet: Gaan! Het kan nog…

Dirk Tanghe is dus echt gek! En niet op een leuke manier, achterlijk. Wat een domme stukkeuze. Jammerlijk.