Wat een waanzinnige existentiële leegte. Gewei voor de leuke sfeer in de foyer.

Alleen al de zwarte pijpekrullen van de man zijn zo Hollands klassiek, dat elk kind geboren na ‘89 ze moet zien wil het nog iets snappen van Sil de Strandjutter of Ciske de Rat. Verder triphoppen de vissen en gaat het over de Flevopolder.

Nare voorstelling, tuttige Telekids, stom. En die kutkinderen vinden het nog leuk ook. Stomme liedjes, alles lelijk en fantasieloos. Bah, bah bah; helemaal niks.

Ietwat tegenvallende opvolger van De Gidsen. Ondanks simplistische inhoud en tekst (zal de bedoeling zijn geweest) blijft het stuk overeind staan door de de uitstekende acteerprestaties van o.a. Nelly Frijda.

Chagrijnigste cabaretier van Nederland maakt duo-voorstelling met Ook-dat-nog veteraan.
Leuk dat Van Merwijk nu ook dialogen doet, maar hij had beter een gelijkwaardige partner kunnen zoeken. Galama doet aan alle kanten voor hem onder. Van Merwijk draagt het programma en het gros van de teksten lijkt uit zijn pen te komen. Galama is alleen geloofwaardig in een onderonsje met de zaal, waarin hij vertelt hoe moeilijk het werken is met Van Merwijk. Die wil moralen en meningen terwijl Galama amper weet waar hij het over heeft en alleen de zaal een leuke avond wil bezorgen zonder iemand voor het hoofd te stoten. Beter had hij het niet kunnen verwoorden.
Galama heeft absoluut kwaliteit als tiepjes- en dialectenvertolker. Hij zou met een even sterke collega (Silvia Millecam?) een prima lach-of-ik-schiet programma kunnen maken. Dan kan Van Merwijk weer solo, of met iemand die zo aan hem gewaagd is dat er theatrale spanning ontstaat. Goede kant van dit duo? Door Bavo valt het extra op hoe goed Jeroen is.
p.s. Galama: als je dan toch piano-achtige geluiden uit je toetsenbord tovert, waarom gebruik je dan de piano niet, die in elk theater staat?

Dat Jeroen van Merwijk een aartskankeraar is weten we zo langzamerhand wel.De laatste solo’s werden van hem werden steeds voorspelbaarder. Met Bavo Galama valt zijn chagrijn ineens op zijn plaats. Galama kan met één blik richting zaal het betweterig gezeik van van Merwijk relativeren waardoor het ineens grappig wordt. Behalve als theaterpersoonlijkheid is Galama ook in muzikaal opzichtde meerdere van van Merwijk die in deze combinatie zijn theatercarrière nog wat kan oplengen. Het acteertalent van Galama en de tekstuele kwaliteiten van van Merwijk zorgen samen voor een opmerkelijke voorstelling.

Hier kan ik kort over zijn. Het deed me even veel als een teiltje warme hamsterkots. Het duurde twintig minuten en het was echt veel te lang.

Hoewel de hoofdrolspelers het niet onaardig doen is het een rommelig stuk. En van de regie wordt je ook niet veel wijzer…

Ik vond het heel erg goed en spannend ook, deze monoloog van Thomas Oerlemans. Onthoud de naam. Of beter: ga zelf even kijken.

Terecht hernomen solo-afstudeervoorstelling. Benauwend door de tekst en publieksopstelling. Een ontroerende monoloog die je meesleept in sympathie voor een man die je uiteindelijk iets vertelt wat je helemaal niet van hem wilt weten. Even ademhalen.