Kees Boot en Gaby Milder spelen een verliefd moordenaars-duo on the run in deze (zwarte) komedie van Ben Elton. Het actuele verhaal over geweld en media wordt gekoppeld aan de vraag ‘wie is verantwoordelijk’. Het stuk wordt strak gespeeld, en is perfect gecast. Eigentijds en zeer onderhoudend toneel dat zichzelf niet al te serieus neemt.

Wat een verademing om eens anderhalf uur naar toneel te kijken met fantastische acteurs. Kees Hulst en Olga Zuiderhoek zijn briljant en ook de tekst van Kees van Kooten is hillarisch. Puur pretentieloos toneel. Puur genieten dus.

Heerlijk, de voorpremiere van Wina Zingt. Het eerste toneelstuk van Kees van Kooten en jawel ook zijn toneelteksten zijn grappig. Een hele vermakelijke komedie over een actrice die wil gaan zingen en alle ellende die daarbij komt kijken. Een gewei voor alle acteurs en actrices en eentje voor Kees voor zijn mooie debuut.

Een pracht van een stuk. Hiervoor de meeste geweien! Geestig , ontroerend. Ger Thijs levert parel en zet met veel liefde een zoon neer die terugblikt op zijn jeugd.
Complimenten aan Het Toneel Speelt die met zijn initiatieven een belangrijke bijdrage blijft leveren aan het Nederlands drama.

Met de moeder-trilogie had ik wat moeite, maar Rob de Graaf is met ‘De Biel’ weer helemaal back in business!! Yes!! Een regie dat iets wat klassiek (zo leer je het op school) aan doet, maar wel erg goed werkt. Hops Hops Hosse Hosse, dood aan Bob Fosse: Een gewei voor het Rozentheater dat er toch weer in slaagt goeie mensen te programmeren! En hierbij dan ook een oproep ga erheen en geef je handteking, want het Rozentheater moet blijven.

Waarschijnlijk alweer uit de theaters verdwenen, maar toch even een paar geweien voor deze dans/toneelvoorstelling, gemaakt door de gebroeders Bavo (heeft die een broer dan? ja, en wat voor een!) en Fabian Galama, naar aanleiding van Gebr., het pareltje van Ted van Lieshout. In dit boek schrijft Luuk in het dagboek van zijn aan een slopende ziekte overleden broertje Maus, en uiteindelijk kan hij de verleiding niet weerstaan om te lezen wat zijn broertje zelf in het dagboek heeft geschreven. Luuk leert zijn broertje nu pas echt kennen, en dat is niet altijd leuk.
De voorstelling vertelt het verhaal van de broertjes Maus en Luuk, maar ook dat van de gebroeders Galama. Zijn zij eigenlijk samige broertjes, waarom begrijpt Bavo niet zo veel van het beroep van zijn broer, en; ben je nog wel iemands broer als je broer is overleden? Het steeds zwakker wordende lichaam van Maus komt mooi tot uiting in de bewegingen van danser Fabian Galama, die werkelijk alles met zijn lichaam lijkt te kunnen. Mooi! En als je niet meer naar het theater kunt: koop en lees het boek!

Eindelijk de ijdele Doesburg met z’n lang uitgestelde, nu is de kust klaar, jongensdroom! Direct een tomaat in het gezicht van die vervelende authentieke dwerg. Dit wandelende decorstuk, praat als enige via zender micro met een tekstbehandelings van amateurtheater Rik en slingertje. Verder flatsh!!! weer een tomaat voor de decor/vorm, wat een spannend concept blijk te zijn, maar uiteindelijk niet consequent wordt gebruikt en al helemaal niet wordt meegnomen in het spel van de acteurs. Verders: Lou Landre, Peter Tuinman en Marie-Louise Stheins alsjeblieft voor jullie een gewei in je handen jullie ademde fassbinder tien keer meer dan die andere troela’s op het podium(Dries VanHegen uitgezonderd). 1 Gewei over voor de strakke mise-en-scene van Doesburg, alleen jammer dat: rode regie-concept lijnen niet altijd worden doorgezet. Het stuk zal waarschijnlijk alleen nog maar beter worden, want als de tournee vermoeidheid van de acteur in het spel komt dan komt de ware aard van Fassbinder wat meer om de hoek kijken.

Geweldige voorstelljng. Niet geschikt voor het serieuze Shakespeare publiek zoals de recentie al vermeldde (deze 4 personen verlieten gillend het theater gedurende de pauze). Eric van Sauers is een hedendaagse Othello die door Jago volledig in de luren wordt gelegd. Veel originele vondsten die met Shakespeare niets meer te maken hadden, maar zeer komisch waren. Aanrader!!

Het stuk was enorm levendig en aangenaam om volgen. Het was zeer actueel en de acteerprestaties waren van hoge kwaliteit. De personages zelf waren herkenbaar, soms wel clichématig. Het lounge-decor was simpel, maar er werd goed gebruik van gemaakt. je merkte dat het stuk plaats laat vor improvistatie en eigen inbreng, wat het stuk enkel ten goede kan komen. Een dikke proficiat voor MONK. Een aanrader.

Inderdaad, de grote grijze hal verdiende veel tomaten. Extra hulde daardoor voor de jonge acteurs van Artisjok/020 die mij meermalen aan het lachen maakten. Kleine pareltjes met een glimlach in een donker thema.