De Eindhovense jonge honden hebben R & J teruggebracht tot een (1) essentie. Namelijk die van ‘de eerste keer’. De rollen van ouders en andere opvoeders zijn geschrapt. En de jonge geliefden hebben geen trouw- maar vrijplannen. Mede door de muziek en dans doet het geheel meer aan ‘west side story’ denken dan aan een shakespeare. Van de tekst is zo goed als niet overgebleven. Kwaliteit is dat de voorstelling kort en toegankelijk is. Jammer is dat Romeo en Julia vanaf de eerste gezamelijke scene al aan het funzen zijn. Waardoor de liefdesscene waar het allemaal om draait geen climax is. Dansen, vrijen en sterven, het gebeurt energiek maar nonchelant. Een beetje saai eigenlijk.

Dit was echt een geweldige voorstelling! Het hele stuk zat vol met pit en werd gespeeld met heel veel enthousiasme! Het verhaal over Koning Arthur werd door de spelers neergezet als een spetterende voorstelling. De spelers waren van veel markten thuis: Zingen, zwaardvechten, vaandelzwaaien, toneel spelen… en andere halsbrekende toeren. Pöezie en zinnen om over na te denken afgewisseld door humor. Wanneer ben je nou een echte ridder?
Geschikt voor alle leeftijden en echt een aanrader! Complimenten voor alle acteurs, vooral King A (Vincent Rietveld) himself, zijn manier van spelen was bijzonder en overtuigend.
Kortom: Je bent pas een echte ridder als je King A gezien hebt!

Bij deze Othello van Koos Terpstra draait Shakespeare zich voor de zoveelste keer om in zijn graf, maar dan wel met een vette grijns. Want er is veel te lachen bij deze speelse Othello. Soms schiet de humor door naar het platte, maar net op tijd pakt het ensemble dan weer de draad op. Eric van Sauers, Ludo Hoogmartens en Ricky Koole zijn een genot om te zien. Zeer geslaagde vorm van caba-toneel, waarbij de liefde van Desdemona (Koole) voor Othello (Sauers) nu eens origineel bewerkt wordt zonder Shakespeares drama in essentie aan te tasten.

Het uitgangspunt was aardig. Drie veertigers die elkaar ontmoetten op het arbeidsbureau en een week later samen ober zijn op een feest en dan aan de praat gaan. Maar de uitwerking was minder feestelijk. De zogenaamd dichterlijke teksten hadden een zeer hoog abstractieniveau. Er was ook nog een stem uit een microfoon die onverstaanbaar was, maar dat hoort natuurlijk ook zo. Laten we wel wezen. Deze voorstelling bestond vooral uit prietpraat en geneuzel. De dunne scheidslijn tussen verbeelding en realiteit was waarschijnlijk het Grootste Substantiële Element in deze vertoning. In een poging nietszeggendheid tot ‘diepzinnige’ kunst te verheffen, mag deze voorstelling zeer geslaagd heten. Het gewei is uit respect voor de auteurs.

Op naar Arnhem allemaal, want dat is de enige plek waar deze wonderschone voorstelling te zien zal zijn. Prachtige nieuwe tekst van Wittenbols, mooie genuanceerde regie van Ligthert. Geweldig spelende acteurs, met name Juul Vrijdag, Freek Brom en Malou Gorter. Ontroerend, geestig, schrijnend en nergens sentimenteel ondanks de zware thematiek. Heel bijzonder.

De 5 geweien allemaal bedoeld voor het bevlogen spel met veel lef en intelligentie gooien de acteurs zich op dit stuk. Nienke Römer bewijst dat ze een grote sensualiteit op het toneel weet te brengen. Gaby Milder grillig en gevaarlijk. het blik is voor Peter Pluymakers te modieus te weinig theatrale visie steunt teveel op zijn spelers.

Ik kan me niet voorstellen dat mensen dit niet mooi vinden. Een geile vormgeving en vier theatermakers die ‘t publiek trachten te confronteren met de ellende die mensen (elkaar) aanrichten. Kijk, zulk theater draag ik een warm hart toe. Jammer genoeg lukte het Dood Paard die avond niet het publiek echt hard te raken. De middelen zijn er, het doel is nog niet helemaal niet bereikt. Maakt niet uit, vele avonden volgen. En de prachtige monoloog van Kuno Bakker maakt sowieso elke voorstelling om ‘t even goed.

Alweer een tijdje geleden gezien, maar het spookt nog door mijn hoofd. Nog nooit heb ik zoiets slechts gezien. Het verhaal is waardeloos. De acteurs leken wel amateurs, ik kon geen woord van wat ze zeiden verstaan. Hun spel was slecht op elkaar afgestemd. Het decor was aardig maar voegde niets toe en leidde daardoor alleen af. Er liep een dwerg met een microfoon op zijn wang over het podium… Er werden vreselijke liedjes gezongen. Er werd in kostuums rondgelopen waar de duffe oude dames in de zaal als enigen om konden lachen. Ja, een erg mooie voorstelling al met al…

Geweldig!!! Geniale teksten en meesterlijk acteerwerk!! Een genot om naar te kijken en van te genieten! Absolute aanrader! (En ik vond het decor en het licht wel goed)

Goede voorstelling (aan de hand van een goed boek). Een andere kijk op (een stukje) Egypte dan het ‘traditionele’.
Zeer herkenbare situatie en karakters. Goed gespeeld, veel humor (en ook nog lekker geactualiseerd).
Anderhalf uur genieten. Aanbevolen voor toneelliefhebbers, Egypte liefhebbers en -haters en mensen die van ouderwets goed toneel houden.