De volharding van Niklison is bewonderenswaardig. Vorig jaar met de hele groep uit de lucht gevallen en nu met een solo terug op de Nederlandse festivals. Ze zet een aantal mooie beelden neer en Ania Harre maakt prachtige projecties die een belangrijk deel van het verhaal vertellen. Het verhaal zelf is nogal uitgekauwd. Er wordt niet echt en nieuw licht geworpen op het fenomeen Kwaadsprekerij. Haar geexalteerde divagedrag is ongeloofwaardig en storend. Ze is op haar best als ze zich ergens kwaad over maakt, geen diva dus maar een klein energiek schreeuwertje.

Leuke voorstelling, vooral voor in het zomerseizoen. Goed spel, de meeste grappen waren geslaagd. Jammer dat de uitvoering maar kort duurt. Tomaatje voor de locatie, het Behouden Huiysch als tent. De plaatsen zitten te dicht op het podium, waardoor je slecht zicht hebt op het spel.

Het is humor waar je van moet houden. Of je vindt het helemaal geweldig of helemaal niks. Ik sluit aan bij het eerste: fantastisch! Goede combi van dichten, tekenen, muziek en toneel. Er zit niet echt een duidelijke lijn in de 30 minuten, maar dat maakt me niks uit! Het is al fascinerend genoeg om naar de rare bewegingen van Kamagurka en de bizarre grappen van Deelder te kijken/luisteren! En dan die afsluiter: een nummer over de vrouw in de kletsnatte burka. Geweldig….waar koop ik die cd?

Helemaal geweldig! In een kleine knusse ronde tent heb ik 40 minuten zitten genieten en vooral heel erg zitten lachen. Fantastische acteerprestaties en geweldige gezichtsuitdrukkingen!! En tja de thema’s zijn stuk voor stuk erg herkenbaar. Dat kan bij sommige toneelvoorstellingen vervelend zijn. Maar door de ironische en komische manier waarop in dit stuk met deze thema’s omgegaan wordt is het alleen maar leuker!! De paradehit van 2004 zou ik zeggen…!

Wat een leuke voorstelling zeg! Geweldige kostuums, ontroerende en grappige liedjes, zeer knap gespeeld en mooi gezongen! En wat een goede vondst om de acteurs elkaars rollen over te laten nemen/na te laten doen! Een zeer geslaagde parade voorstelling!

Hap is een slecht toneelstuk. Als je op het gezellige parademaken van de vier acteurs mocht afgaan dan beloofde het wat te gaan worden. Maar helaas. Waar dikke mensen van nature sypathie oproepen verschuilen deze vier zich achter een toneelstuk dat veel schreeuwt maar niets zegt en dus de tenen doet krommen. Het is frustratie zonder oprechte relativering. De personages zijn ongeloofwaardig en slecht geschreven maar het meest erge is nog wel de geluidsband van de ouders die zich zogenaamd vol zitten te vreten boven. Op het dak van de tent zeker. ja daaaag

het begon veel belovend, na vorig jaar waren wij echt fan van de paardenkathedraal op de parade! De vorm is prachtig, de opening en de start laat niets te wensen over. Daarna gaat het vreselijk mis, een en al geschreeuw, akteurs die elkaar leuker vinden dan het publiek, egotripperij, veel geschreeuw, tussendoor een prachtig lied of een prachtig moment. Ik snap best dat er wat verteld moet worden maar het lijkt of de acteurs deze voorstelling al 500 keer gespeeld hebben en hem nu maar een keer achterste voren spelen want het doet er niet of er iemand in de tent iets van moet begrijpen. elitair gedoe met een hoop kwaliteit die naar mijn mening veel beter aangewend kan worden zoals bijvoorbeeld in Anytime, anyplace, anywhere.Snel vergeten en vlug een nieuwe versie maken zoals te zien was in het eigen theater, dat was een prachtige emotionele versie die mij nog zeer lang zal heugen.

Wat een voorstelling voor de parade!! In het begin een portret van het gezin als hoeksteen van de samneleving, ongedwongen en ongecompliceerd maar naarmate de voorstelling vordert krijg je een steeds beklemmender gevoel van verdriet en pijn. Met de vrienden waarmee ik de voorstelling heb gezien heb ik daarna lang doorgepraat over ieders eigen familie en het (grote) verdriet van je eigen jeugd. Graoppig is dat iedereen het verdriet herkent maar dat de sfeer van de voorstelling ook weer niet tragisch is! Wanneer gebeurt het nog dat je lang over een voorstelling nadenkt en napraat tegenwoordig? En dat voor een paradevoorstelling!
Ik ben blij met de muziek, en zing de teksten al aardig mee.
ik ben blij met alle acteurs. Henk Elich speelt op zijn eigen wijze iedere keer weer fenomenaal de “geweien” van de hemel. RB

Hartstikke leuke kroegvoorstelling gebaseerd op tv-serie uit de jaren 60. Die had ik natuurlijk nooit gezien (nog niet geboren) en de spelers van Annette Speelt ook niet (de banden zijn vernietigd!!), maar het is toch herkenbaar. De hele avond is een protestavond tegen sluiting van Café het Schaap met de Vijf Poten in de Jordaan en de sfeer is daar ook naar. Het publiek leeft mee, zingt mee, polonaiset over straat. Maar het wordt niet plat, het is geen parodie, het is echt, ontroerend en zelfs actueel. En dat vond ik er zo goed aan!

Baboesjka was echt te bizar. Ik vind theater geen reet aan normaal. Vooral omdat je vaak een of ander suf verhaaltje door de strot wordt gedouwd. Met een moraal als toetje. Donder toch op. Alsof het publiek te stom is om zelf iets van een voorstelling te maken. Alsof het publiek een collectieve mongool is, die de scenes hapje voor hapje met de paplepel ingegoten moet krijgen. Ik vond dat er heel mooie momenten in de voorstelling zaten. Vooral als de man God uit de deur zet (dat zag ik er in), helemaal alleen overblijft en van pure waanzin de muur te lijf gaat met zijn zijn verfschraper. De scene met de afstandbediening (de zit in mijn kont) vond ik een beetje te. Maar dat is persoonlijk. Baboesjka is een gewei waar je zelf je eigen interpretatie aan kan ophangen. Vijf x!