Een gewei voor het decor, een gewei voor de kostuums, een gewei voor de regie en een gewei voor de acteurs. Geen klassieke Tsjechov nee, maar wie wil dat nou? Gelukkig geen samovar en geen Tsjechoviaanse (is dat een woord?) verveling! Wel veel beloftevolle acteurs in een prachtig decor die Tsjechov op een voor mij nieuwe manier benaderen. Laat u dus niet bangmaken and go see for yourself.

Samen met 4 vriendinnen de voorstelling bijgewoond. Van begin tot eind een pakkende voorstelling, alsof je zelf mee kon gluren in het beautycentrum. Perfecte timing van alle spelers.
Een opmerking van een vriendin: heb niet een keer op m'n horloge gekeken.
Kom zeker een keer terug!
Ellie

m.a. die hiervoor zijn/haar reactie heeft gegeven heeft de boodschap van het verhaal duidelijk niet begrepen.
Ik von dhet een prachtig, meeslepend verhaal. het wordt vrij rauw en confrontered gebracht allemaal, dat zou kunnen shockeren. Ik vond het persoonlijk ook vaak humoristisch. We werden helemaal meegenomen in het stuk, vergaten alles van de dag. Het geeft de vooroordelen die heersen over de Westerse cultuur (misschien vooral nederlandse) weer en zeker ook de vooroordelen die gelden over de moslim-cultuur. Het stuk laat op een prachtige, heftige manier zien hoe dit kan botsen. Het eind is prachtig, liefdevol!

we hebben genoten van het sublieme spel en vooral van de mimiek van nel, iedereen zag zich terug in nel. het einige min puntje was het geluid, dat had wel wat harder gekunt. we zien uit naar de volgende uitvoering van stichting de nel
groetjes ans.

Ger Thijs is veel Limburgser dan hij zelf wil toegeven. Hij wil een stuk schrijven over vriendschap, over kunstenaars en over het verraden van je wortels en ook nog over de tegenstelling Limburg/grote stad maar hij kan niet kiezen en hij wil niemand voor het hoofd stoten. En dus schrijft hij een stuk dat al die punten wel aanraakt maar nergens diep gaat. Heel erg Limburgs dus, niet kiezen, iedereen te vriend houden. (ik heb zelf Limburgse wortels, dus ik mag dit zeggen…)
Mark Rietman wordt nooit echt te zelfingenomen als “grote kunstenaar” en Peter Blok wordt nooit echt sneu als mislukkeling. Ze spelen beiden prima, maar met zo weinig diepgang kunnen ze niet veel. Het ziet er allemaal prima uit qua decor en kleding en ik heb een hele leuke avond gehad want er staan natuurlijk wel een paar keien op toneel. Maar of ze daar nou genoegen mee willen nemen, met prima…..?

Een goed gespeeld slecht stuk. Zo zou ik de voorstelling ‘Mohammed en Omnya’het liefst willen noemen. Het stuk zit vol cliche’s en bevestigd alle vooroordelen over zowel Noordafrikanen als Nederlanders: Een Noord-Afrikaan komt aan in,jawel: Amsterdam Centraal. Het enige dat hem opvalt zijn porno en korte rokjes. Hij neukt er vervolgens op los en houdt in een boekje zelfs zijn veroveringen bij met wat oppervlakkige notities over de sex. De onderbuurvrouw in Amsterdam heeft opgestoken haar ,een shirt met tijgerprint en een ‘lipleesbroek’.
Het is verder een behoorlijk pornografisch stuk in verschillende opzichten. Een eendemensiale voorstelling die nergens spannend is. Een hufter wordt door zijn vrouw vermoord, ja waarom niet. Gruwelijk maar weinig functoneel wordt het lichaam tijdens de voorstelling ontleed.De diepte moet vervolgens komen door deze daad te linken aan een vertelling uit de oudheid maar daar slaagt de voorstelling niet in. Als publiek wordt je in een ongemakkelijk positie gebracht maar ok dit komtde voorstelling niet ten goede; het geeft je eerder een kater. Niet naar toe gaan!

Met een vrouw of twintig ( voor in en na de overgang)hebben wij van deze voorstelling genoten.Veel gelachen.Vooral van de persoon Nel.Stiltes goed getimed.Op het eind had je het gevoel dat de Jules (Roscoe Leijen)zo de zaal in zou springen om ( de man van Nel) te redden.
Groetjes MP de Mooij

Met 3 vriendinnen, allen in de overgang, genoten van dit komische toneelstuk. Het was heel herkenbaar. Goed geschreven en heel goed gespeeld. We hebben een onwijs leuke avond gehad! Bedankt!

Wij, twee echtparen van boven de 65 hebben van deze voorstelling genoten en met ons nog vele anderen(meest vrouwen).

DieSpace is fun van een grote klasse,
Met een leuk onderwerp, een echte computergoochelaar ( nee, geen VJ ) , een beatband, een paar ouwe wijven, veel laptops, een doventolk, en een publiek dat mag tovertekenen met een lampje,
is PIPS:lab een leverancier van avontuurlijkheid.

Als kinderen zit het publiek zich te verbazen aan hun als een vuurwerksterretje zelf geschreven namen in de lucht met het toverlampje , die plek getrouw waar ze zitten in no time in 3D te zien zijn op een scherm, en met de camera mee rondom en dwarsdoor een publiek van alleen hun eigen namen die als zielen worden te reizen….
een ‘Oooooohhh” van het publiek gonst er door de zaal,
net zo’n Ooohh als bij de eerste goochelaars eeuwen terug geklonken moet hebben toen er plots een duif uit een zakdoek kwam.

Volgens mij is dit de eerste computergoochelaar die er in Nederland is.
En het zijn niet alleen maar technische grapjes die hij maakt, want hij weet het zo te sturen dat het altijd weer bij het onderwerp terecht komt . Zonder kunstzinnig gedoe als opvulsels wat je vaak met VJ’s hebt.
Visueel helder en zeer communicatief.
Net zoals de rest van de show

Deze voorstelling is niet zien, maar meemaken.