2 indrukwekkende stukken.
Tragedie lichtjes opgetild door bijzondere humor.
Beide ingeleefd gespeeld. Goele Derick en Marc de Corte als oom en tante waren vertederend, Sylvia Poorta als kattenvrouw was grappig en overtuigend blind, Fania Sorel gaf me kippevel met haar schreeuw bij de dood van portia, Eelco Smits speede op een eigenwijze manier de geesten, Sanneke Bos en Anneke Blok droegen de spanning, enz.
Dit is het eerste stuk (portia)in jaren dat me tranen in de ogen heeft bezorgd. Helaas was dat niet voor lang omdat iedereen reageerd op de dood van portia waardoor ik naar de vele annecdotes ging kijken. Deze zijn de moeite waard te bekijken maar mn heerlijke huilen stopte.
Het decor had iets treurig (sombere kleuren) en krachtig (hoge massieve schotten, een boom dwars over het podium) een veruiterlijking van Portia’s/Hester Swane’s thematiek.
Beide stukken hebben iets bizar en onwerkelijk maar tevens realistisch, geloofwaardig.
Alleen de keuze om Rogier Philipoom heel aanwezig te laten zijn is mij niet helemaal duidelijk en af en toe storend.
Marian Buijs (volkskrant) die een vreselijke recensie over deze stukken schreef moet eens theatraal inzicht gaan krijgen, als ze niet begrijp waarom de boom er ligt en moet naar Joop van den Ende als ze dit een humorloos stuk vind.
Ik heb een tegenovergestelde mening dan Marian. Ga gerust kijken!