Een meesterlijke voorstelling die soms haar publiek en zichzelf op het verkeerde been zet. Het goede aan de voorstelling is dat hij over de voorstelling zelf (en haar makers) gaat maar tegelijkertijd juist ook weer niet en het overstijgt. Een goed voorbeeld hoe universeel het persoonlijke kan zijn. Dat er nog veel van deze voorstellingen geboren mogen worden. Zorg dat je deze voorstelling ziet!

Wat kan Ricky Koole mooi zingen en wat ziet Marcel Musters er belachelijk (positief dan wel) uit met een Afropruik en neptieten met daar overheen een te strak T-shirt van Leonardo DiCaprio. Een ‘leuke’ (sorry!) voorstelling over de gekheid van theater. Ik had af en toe het idee boven mezelf uitgetild te worden, zeker bij het playbacken van het interview. Alsof je er niet helemaal meer bij was. Mooi theater!

Ik vond dit niet zo’n briljante voorstelling, maar naar mate de tijd verstrijkt en ik er meer over nadenk, wordt ie beter. Dat heb ik wel meer bij de Mug, vraag me over een paar maandjes maar…

Jezus, wat was het druk bij Plankgas! Theaterminnende jongelingen liepen de deur plat en de wachtlijst was overbodig want iedereen die echt wou, kon er gewoon in. Het is veel theater - misschien is ‘podiumkunst’ meer op z’n plaats - voor weinig geld. Regisseurs zijn ook leuk op de vloer, ik snap moderne dans niet, film is een moeilijk uitvoerbaar medium, mime = mooi, conservatorium kort maar krachtig en de kleinkunstopleiding komt voorlopig niet meer over Acda & De Munnik heen.

Wat mij betreft een ontdekking, lekker laagdrempelig naar elkaars knutsels kijken en daarna met iedereen drinken.

Op papier was het een briljante combinatie: de musici van Zita Swoon in een theaterstuk met dansers van le Compagnie C de la B. Het blijft ongelooflijk hoeveel muzikale ideeën blijven opborrelen bij StefKamil Carlens cs., er zit ongelooflijk veel creatieve energie in die gast. De muziek is dan ook erg goed, maar om er theater van te maken blijkt tochandere koek. Wanneer de dansers van C de la B dansen op de live muziek, zoals in begin en eind, is het spannend. Het grootste gedeelte van de voorstellingproberen ze te acteren, of iets wat er op lijkt, om er een verhaal van te bouwen. Eigenlijk weet alleen drummer Aarich Jespers de crossover goed te maken, en zowel de muzikale als theatrale kant aan te kunnen. En alleen al voor zijn zelfgemaakte tap-sample-drumcomputer krijgt hij een gewei. Teveel pretentie, te weinig eenheid en richting. Het gaat hard op zijn muil op de komende Lowlands volgens mij: alleen de die-hard Zita Swoon-fans die elke muzikale scheet van SKC geweldig vinden zullen het interessant vinden.

Wist u dat Het Vervolg De Appel van het zuiden is? Met een sterk betrokken vijftigers publiek, dat enorm cultureel komt doen op de zolder van de schouwburg? Het Vervolg is dan ook hard op zoek naar leuke jonge theatermakers die dan in de vorm van een stage een hippe voorstelling mogen komen maken, opdat het Vervolg ook jonge mensen trekt. Nu ja, aan Phaedra hebben de jongeren niets gemist, het was het theater van de vorm-standjes met teveel spuug en waterspetters. Één blik tomaten, omdat het verder allemaal niet zo belangrijk was. (Gelukkig gaat De Avonden binnenkort in reprise, is er toch nog iets om naar uit te zien.)

Een voorstelling over lucht, zo werd aangekondigd: en inderdaad, het gaat helemaal nergens over. De tekst is van een angstwekkende nietszeggendheid, kent weinig samenhang, en staat bovendien bol van theatertaal. Roef Ragas en Saskia Temmink spelen schooltoneel. En de muziek, die normaal bij Orkater altijd onlosmakelijk verbonden is met de voorstelling, is nu meer een wormvormig aanhangsel geworden, wat niets toevoegt aan het verhaal. Alleen het barokke spel van Porgy Franssen is sterk, wanneer hij speelt gebeurt er wat op het podium. Maar het is tevergeefs, het stuk is niet meer te redden.

Ik word zo moe van wel aardig theater… Ik ga het eens lekker afstraffen. Één blik tomaten voor de rood op rood dramaturgie. Zo. En een blik voor Saskia Temmink die zich weer heeft laten verleiden en een nazi-liefje speelt. En nog een blik voor Porgy die niet in een kleine zaal moet staan. En een blik voor Orkater dat hier subsidie voor krijgt. Hehe, dat lucht op. Dan weer een gewei voor de muzikanten die dit alles naar een ‘wel aardig’ wisten te trekken.

Wat een verschrikkelijk saaie voorstelling. Alleen het decor is mooi.