De eerste helft was erg luchtig, een soort cabareteske, maar bizarre dialoog, die gestalte gaf aan de wreedheid van Pasolini in zijn jeugd. Zijn puberale fantasieën en obsessies worden verteld en ik dacht dat de sfeer van de voorstelling werd bepaald. In de tweede helft werden zijn visies uitgediept, wat resulteerde in een walgelijke confrontatie met mijn eigen grenzen.
Een spanningsboog die naar mijn mening dus in één keer radicaal oversloeg.
De vormgeving was erg grimmig, wat meer dan normaal is, als je bedenkt hoe het leven van Pasolini moet zijn geweest; grimmig… Het stuk als geheel gaf mij een beklemmend gevoel. Alsof ik opgesloten zat in de perverse wereld van Pasolini. De zwarte humor die schuilging achter de wrede dialogen vond ik bijna angstaanjagend. Soms waren ze zo schokkend dat je er om moest lachen, wat een gevoel van schaamte in mij los maakte. Hier komt men terecht in een achtbaanrit door het brein van Pasolini, waarvoor ik nooit meer in de rij wil staan. Toch raad ik iedereen aan zelf te gaan kijken of een film van Pasolini te gaan huren, misschien roept dit emoties, fantasieën en obsessies in u op waarvan u niet wist dat u ze had, maar waarvan ik liever niet zou weten dat ze bestonden…

Terwijl op de achtergrond de hangjeugd op brommers en motoren rondtuft, genieten in het zonnetje van een sprankelend verhaal over tragische liefde enzo onder het genot van bier en een fijne maaltijd. De spelers doen je vergeten dat het vijf uur duurt (een prestatie op zich).
Een extra gewei voor Kris van Trier want hij is vreselijk leuk als cafebaas Cesar.
Locatietheater, mensen. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen!

Heb me goed vermaakt. Kees Hulst en Olga Zuiderhoek zijn raskomediespelers. De dochters wel oké.
Daarnaast was de regie wel een beetje flauwig, niet echt spannend ofzo. Het verhaal heeft niet zo goed verloop; het maakt allemaal eigenlijk niet zo veel uit, zo lijkt het.
Maar Olga Z. blijft leuk. Dus.
De zaal was trouwens heel leeg, zijn er zulke slechte recensies verschenen?
Misschien volgende keer Van de Sande Bakhuizen erop?

Fijne actuele vertelling. Aards gegeven en duidelijk gespeeld, mooie spanningen in spel. Tomaat voor het gebrek aan echte magie of theatrale gekheid. Jammer dat ik niet alle voorstellingen van dit vierluik heb gezien, mooi en inspirerend idee. Zulke voorstellingen mogen er best meer zijn.

Prachtige vormgeving, prachtige muziek, mooie kostuums, heerlijk spel, Toneelschuur optimaal gebruikt, mooi verhaal en zeer bijzondere en sprekende sfeer. Lang, maar goed vol te houden. Pluimen (geweien) voor deze samenwerking!

Een intensiefe eetvoorstelling. Wat een fysieke ervaring. Mooi spel; (sowieso een gewei voor Astrid van Eck en Marijn Klaver). Dynamische en speelse boog. Had iets theatraler mogen eindigen, die waterbak had ook gebruikt mogen worden, maar het blijft een toptoneelavond. Gooi jong nederland in die zaal!

Een nietszeggend slecht geacteeerd stuk maar wow, wat een prachtig decor!

1 gewei voor de acteurs die de moed hebben gehad deze saaie tekst uit het hoofd te leren. voor de rest.. leve de pauze

Tsja, ik vond het best saai-achtig, dit verhaal over een meisje van 12 dat in ontkenning is over de dood van haar moeder. Die haas had wel erg veel gemeen met het konijn uit ‘Donnie Darko’, maar daar zullen we maar niks achter zoeken. De evergreens die het verhaal omlijsten werden prachtig gezongen door de acteurs, maar eigenlijk is het toch een beetje vals spelen om via ‘Here there and everywhere’ op m’n gemoed te spelen…

Het zit knap in elkaar, maar ook wel een beetje gekunsteld. (de Hamle’t was wat dat betreft een beter geslaagd experiment) Derwig is meesterlijk, vdBerg voor zijn doen prettig direct, Kolpa weer te slapstick, Bosch goed maar iets te weinig variatie, Nieuwerf als altijd heerlijk warrig. Vooral tweede helft loopt lekker, voor de pauze is het wat langzamig. Wel errug goede one-liners overigens, die Wilde, jammer dat ik die niet goed genoeg kan onthouden om ze soepeltjes in een conversatie toe te passen.