Dit was mijn eerste Bambie-voorstelling, en ze hebben de hype niet echt waargemaakt. Vind ik. De scènes waren llllang, en er schemerde erg veel Boodschap door. Misschien is het ook wel zo dat je heel vitaal en levenslustig moest zijn om deze voorstelling te waarderen, en dat was ik niet. Toch gelachen (geweien, dat dan weer wel).

Waarom gaat een mens naar de Rai om twee uur lang naar lukraak bijeengeraapte musicalnummers te luisteren?
Voor Danny de Munk natuurlijk, die met overtuigend vibrato de show stal als Jezus uit Jesus Christ Superstar (de vergelijking tussen Danny en Jezus heeft regisseur Guus Verstraete niet zomaar gemaakt!)
En voor Merlijn Verboom die als gitarist van het orkest de show stal met zijn uitmuntend gierende solos.
Wat bezielt een duizendkoppig publiek om op commando een dansje in te studeren?
Gewoon, omdat Danny dat ons opdraagt en omdat het dansje op de muziek van Grease uitgevoerd dient te worden.
Waarom zitten er zoveel zwangere vrouwen in de zaal?
Dat is de tijd van het jaar natuurlijk.
En tenslotte, hoe haalt Joop van Den Ende het in zijn hoofd een dergelijke show op poten te zetten?
Simpel, om reclame te maken voor nieuwe musicals en omdat hij nog wat sterren in dienst had en ze op deze manier nog even aan het werk kon zetten.
De musical als een groot reclameblok, mooier had Joop het niet kunnen symboliseren.

Gewei voor de keuze van de tango als metafoor van de liefde/passie.In Spanje waren we onlangs in een gewoon café toeschouwer van een tangodansend paar, de hartstocht, intensiteit, puurheid en kracht die daarvanuit ging had ik gehoopt weer aan te treffen. Wat een teleurstelling. Deze gelikte kunstjesdoenerij was geen toevoeging.Wat een treurnis om het hele stuk lang naar gedoe te moeten kijken.Totaal theater, muziektheater, performance? Met een deels slechtverstaanbare Romeo?
Ik houd echt van een andere visie op een klassiek drama, maar heb me nu erg verveeld en was blij dat het stuk niet twee en een half uur duurde zoals in de flyer stond. De uitdrukking: ‘voor spek en bonen’ kunnen we veranderen in: ‘er voor engel rondlopen’

Na een bezoek aan het pas gerestaureerde Zonnestraal leek ons de theatervoorstelling op die plek een herbezoek waard. Een dubbele aanrader. De tekstbewerking van Jef Aerts is goed gedaan. De ontvangst in dekens doet de sfeer (en akoustiek) heel goed. Het spel van Jibbe Willems vonden wij indrukwekkend. De regie keuze voor de rol van Tamara was naar ons inzicht te stacato, waardoor de rol te weinig gewicht kreeg, wel goed gespeeld.
Wij hadden het geluk een nabespreking met de acteurs te hebben.Prima om de ontwikkeling van een stuk te horen.Wie de gelegenheid heeft: gaat dit zien, de omgeving en het stuk zijn prachtig.Weer een prima initiatief van Kunst en Cultuur Noord-Holland

Voor de eerste keer een voorstelling waar voorkennis echt nodig was. Maar dan heb je ook wat. De voorstelling zit goed in elkaar en je wordt overspoeld door mooie toneelbeelden. De acteurs zijn duidelijk heel erg op elkaar ingespeeld, en dit levert mooie scènes op. Het feit dat het zo lang duurt voegt toe, omdat er voor alle scènes de tijd wordt genomen die ze verdienen. Beelden die echt geweldig waren, was het doven van het brandijzer van Odysseus in het water. Fantastisch geluid dat gesis! En ook het schoonwassen van het gezicht van Kassandra door Agamemnon met het aanwezige regenwater. Alleen die 2 momenten al waren bijna de hele dag waard.
Enige tomaat was voor de laatste scène. Deze voegde niet toe en wekte bijna de indruk dat ze te veel tijd aan de rest hadden besteed, en dat ze toen deze hebben moeten afraffelen. Jammer.
Als de Appel zo doorgaat dan hebben ze er een lid bij hun trouwe achterban bij!

Precies wat het was: scènes voor de mensen. Schijnbaar los zand, maar met een strakke hand en (onzichtbare) rode draad gebracht. Wat me het meest opviel was dat de explosieve momenten van beide mannen de volgende seconde weer weg waren. Erg mooie beheersing. Dat ene tomaatje geef ik voor de zak die er in zat (pauzenummer, mwah) en het feit dat ik alles net te veel op een toon vond. alles was gespannen en hard en grotesk. Behalve op het eind, dan komt er toch nog wat ontroering bij het kindje. Het is echt een aan elkaar gewaagd duo, mooie muziek ook trouwens. Nou ja. Het was een lekkere aangename avond. Volgende keer net effe anders en ik word fan…

Een Griekse komedie naar deze tijd vertaald. Het lijkt bijna een aanval op zowel Irak als Amerika, alleen is Irak in dit geval Iran en Amerika ‘de westerse wereld’. Om hun mannen zover te krijgen de oorlog te beeindigen starten de vrouwen een boycot van sex. Dit leidt tot hilarische momenten, maar ook tot overdadig gebruik van het woord ‘neuken’. Fantastisch acteerwerk van Michel Dousselaere. Het lijkt hem geen enkele moeite te kosten de (bij)rol van huismeester te vertolken. Het samenspel van de kamermeisjes is eveneens erg goed. Decor: erg mooi: Receptie, keuken en kamers ineen. Marisa van Eyle viel helaas erg tegen. Al met al een goede en vermakelijke voorstelling.

Het was echt een erg mooie voorstelling. Sterke teksten en sterk geacteerd. Kleine zaal voegde veel toe en maakt het allemaal heel intiem en persoonlijk.
Maar er wordt zoveel gevraagd! Niet alleen de acteurs moeten alles geven wat ze hebben, ook het publiek moet de concentratie houden en maar blijven meeleven met de 3 monologen. Niet makkelijk, ook omdat van de 3e monoloog door de titel eigenlijk het hele verhaal al duidelijk was. De acteurs hebben het fantastisch gedaan, maar het stuk zelf houdt de spanning niet hoog genoeg. Neil Labute heeft teveel op zijn teksten en beelden vertrouwd. Wel zeker het kijken waard, maar lijkt vooral gemaakt voor een geoefend theaterbezoeker.

Ik was lichtelijk teleurgesteld. Natuurlijk is er weer veel te genieten in deze Bambievoorstelling, maar op de een of andere manier hield ik er niet het goede gevoel aan over dat Bambie 8 bijvoorbeeld wel gaf. Waar ligt het aan? Da’s moeilijk. Misschien hebben ze te veel een verhaal willen maken: over apen en mensen en hoe de wereld functioneert. Veel scenes duren ook wel erg lang! Ik miste de totale gekte. Wil Bambie opeens een boodschap overbrengen? Toch gaan kijken hoor, want er zitten pareltjes van scènes tussen, het decor is prachtig en de aap speelt zeer overtuigend aap. En misschien moet de voorstelling ook nog wel groeien, de regisseur zat heel druk te pennen naast mij.

Dit is echt zo goed en leuk. Een hele dag theater, met tussendoor eten en drinken (ik vond de vele pauzes juist heel fijn!). Het geweldige verhaal van de Ilias in verschillende stijlen uitmuntend gespeeld met prachtige wisselende decors. We kregen discussies als ‘ik vond de blauwe scène het mooist’, ‘ik de gele’. Ook geweien voor de goede manier waarop alles door de mensen van de Appel geregeld is. Geen moment irritatie, alles loopt op rolletjes. De voorstelling is opnieuw verlengd (t/m oktober 2004), dus je kunt er nog heen.