Wat een genot. Wat een spel. Vorig jaar zag ik ze al met ‘Doorgefokt’ en was onder de indruk van hun spel. Dit jaar dus met de Achtertuin. Goed gespeeld, integer, humoristich, zwartgallig en dat afgewisseld met mooie mooie muziek. Het geluid in het theater was dan ook goed geregeld, iets wat maar al te vaak over het hoofd gezien wordt. Het einde was indrukwekkend vertederend mooi.
Voor mij was dit de hit van de Parade in 2004.

Een wat slordige voorstelling in mijn ogen. In de lucht gehouden door de muziek die zeker goede momenten had maar verloren ging in de overstemmende treurigheid van het spel.
Het geluid in het theater was slecht, mono en dialogen daardoor ook slecht te volgen. Ik vond het teleurstellend en dat is jammer. Maar het is ook de Parade. Als ik lees hoe anderen van deze zelfde voorstelling genieten toont dat maar weer aan hoeveel smaken en voorkeuren er (goddank) zijn.

Weer een leuke, spectaculaire voorstelling. Lachen, meedoen, tv en je waant je, als je aan de goeie kant staat, zeker in het Walhalla.
Zeker een aanrader voor een gezellige, lache- avond

Ik snap niet goed waarom iedereen zo lyrisch is over deze voorstelling. Innemende Belg hoor, daar niet van, maar voor mij bleef Geert Hautekiet een straatmuzikant met een verhaaltje.

Schitterende muzikale reis in een uur en een kwartier, begeleid door inspirerende beelden. Goud waard.
mvg

Leuke voorstelling, een mooie voorstelling van twee vertederende heren, met veel humor en taalgrappen in een mooi decor.
De moeite waard! Voor nu en in de toekomst. Gaan zien dus.

Voor en na de voorstelling wordt het publiek aangemoedigd vooral Van der Laan een kaartje te sturen B&D in het bestel te houden. Tussen in een mooie melancholieke voorstelling over de onstopbare liefde voor theater en de magie van de verbeeldingskracht. Het viel prachtig op zijn plek. Ik hoop dat B&D ook gewoon nog vijf jaar doorgaat met theater te maken. Gewei voor spel en mooie geluiden, tomaatje voor de soms lelijke sound van opgenomen geluid.

Poeslieve voorstelling over een jager die een vrouw vangt en boer wordt. Onder een grote boom in het park spelen de acteurs met een ontwapenend gebrek aan cynisme. Ook een bijdetijdse voorstelling: èn een dier op het podium (geit), èn er wordt iets uitgedeeld (een zonnehoedje van papier),èn er is eten (brood met geitenkaas en wijn na afloop).

Na een schitterende try out was ik zeer benieuwd in welke versie deze voorstelling de Parade bereikt had. Om eerlijk te zijn was ik lichtelijk teleurgesteld… De pijnlijkheid van het bijtende familieleed is uit zijn tranentrekkende jasje getrokken en wordt nu verbeeld dmv rolwisselingen en uitbuitingen van cliche rolpatronen binnen het gezin… jammer, jammer. Had zo graag op de Parade even dat serieus mooie spel willen beleven dat de menigte niet met een lach de tent uit wil stuurt.
Maar, tuurlijk, de schitterende liedjes en de goede cast hebben er een goede voorstelling van gemaakt. Naar mijn smaak minder dan dat hij was, maar toch. Het idee en de boodschap komen goed uit de verf. Duidelijk een traan verhuld in een lach. Jammer dat het grote gedeelte van het parade publiek dit er niet uit opmerkte.

In het begin begon het wat vreemd: 2 broers rond een keukentafel vol rommel. Niet echt duidelijk waar het gesprek nou over ging.
Op het moment dat het mij meer en meer begon te boeien, stapte er 2 mensen op, en gingen weg.
Jammer want het was, na een twijfelachtig begin, echt een erg goed stuk.