Moose - Het Oranjehotel

Sailors on a bus, Het Oranjehotel (23/10/1999)

Thu, 21 Aug 2008 15:23:09 +0000

De estheet op het podium. Zo’n voorstelling waar je het niet helemaal van weet. Het ziet er zeer goed uit en het boeit tot op zekere hoogte. Dan lijkt er materiaal tekort en vervalt men in herhaling en maakt de dingen rond. Veel dingen op het podium waarvan ik na afloop van de scene denk: “tja waarom eigenlijk, was dit nu nodig?”
De eindmonoloog rond de grot blijft hangen en beweegt me. Misschien was er zoveel meer mogelijk geweest en is er niet echt aan door gewerkt waardoor het een onbeduidend niemendalletje is geworden, dat veel mogelijkheden in zich verborgen hield maar die er niet uit mochten komen.

Sailors on a bus, Het Oranjehotel (19/10/1999)

Thu, 21 Aug 2008 15:23:09 +0000

Ook als je niets te zeggen hebt, kan je best een voorstelling maken die leuk is. Helaas was dat hier niet het geval, geen tempo, het spel kwam niet verder dan de derde rij ( en ik zat op de tiende) en flauwe filmpjes uit de zeventiger jaren. Laat maar zitten dit soort voorstellingen.

Sailors on a bus, Het Oranjehotel (15/10/1999)

Thu, 21 Aug 2008 15:23:08 +0000

Bagger, Bagger en nog eens Bagger. Een samengeraapt onsamenhangend soepzootje met alweer een knullige videoprojectie (DOE EENS WAT NIEUWS). Het is maar goed dat deze productie vlak daarna op reis ging; was Groningen weer een stuk aangenamer.

Sailors on a bus, Het Oranjehotel (23/10/1999)

Thu, 21 Aug 2008 15:23:08 +0000

Sailors on an bus is een mooie mengeling van visuele beelden, spel, muziek en intigerende dans. Die vrouw had me helemaal in haar greep, zoals ze daar stond te dansen. Ik weet niet wat er precies de bedoeling van is, maar WAAROM moet dat altijd, ik heb een geweldige avond gehad, er heerste SFEER en dat kan je niet van elke voorstelling zeggen. En trouwens, het was niet helemaal een stuk zonder samenhang, het ging over de tijd en hoe die je voorbij glibbert en hoe de waarheid aan tijd onderhevig is en hoe je de waarheid nooit kunt vangen en dat dat ook niet het doel van het leven is, je moet gewoon LEVEN.
Het was leuk. Een tomatenblikje voor die Trudy die op het laatste een liedje zong dat ik dom vond, maar gelukkig duurde het niet lang.